॥ अथ कामाख्या कवचम् ॥

॥ श्रीनारद उवाच ॥
कामरूपे महाक्षेत्रे काऽधिष्ठात्री महेश्वरी ।
विद्यानां दशमूर्तिनां तन्मे ब्रूहि महेश्वर ॥ १ ॥
॥ श्रीमहादेव उवाच ॥

दशैवैता महाविद्याः क्षेत्रस्था मुनिसत्तम ।
साधकानां हितार्थाय जपपूजाफलप्रदाः ॥ २ ॥
कामाख्या कालिका देवी स्वयमाद्या सनातनी ।
तस्याः पार्श्वे स्थिताश्चान्या नव विद्या महामते ॥ ३ ॥
सर्वविद्यात्मिका काली कामाख्यारूपिणी यतः ।
ततस्तां तत्र सम्पूज्य पूजयित्वेष्टदेवताम् ॥
इष्टमन्त्रं जपेद्भक्त्या सिद्धमन्त्रो भवेत्तदा ॥ ३ ॥
ध्यायतां परमेशानीं कामाख्यां कालिकां पराम् ।
रक्तवस्त्रपरीधानां घोरनेत्रत्रयोज्ज्वलाम् ॥ ५ ॥
चतुर्भुजां भीमदंष्ट्रां युगान्तजलदद्युतिम् ।
मणिसिंहासने न्यस्तां सिंहप्रेताम्बुजस्थिताम् ॥ ६ ॥
हरिः सिंहः शवः शम्भुर्ब्रह्मा कमलरूपधृक् ।
ललजिह्वां महाघोरां किरीटकनकोज्ज्वलाम् ॥ ७ ॥
अनर्घ्यमणिमाणिक्यघटितैर्भूषणोत्तमैः ।
अलंकृतां जगद्धात्रीं सृष्टिस्थित्यन्तकारिणीम् ॥ ८ ॥
वामे तारा भगवती दक्षिणे भुवनेश्वरी ।
अग्नौ तु षोडशीविद्या नैर्ऋत्यां भैरवी स्वयम् ॥ ९ ॥
वायव्यां छिन्नमस्ता च पृष्ठतो बगलामुखी ।
ऐशान्यां सुन्दरी विद्या चोर्द्ध्वमातङ्गनायिका ॥ १० ॥
याम्यां धूमावती विद्या महापीठस्य नारद ।
अधस्ताद्भगवानुद्रो भस्माचलमयः स्वयम् ॥ ११ ॥
ब्रह्मविष्णुमुखाश्चान्ये देवाः शक्तिसमन्विताः ।
सदा संनिहितास्तत्र पीठे लोके सुदुर्लभे ॥ १२ ॥
तत्र सम्पूजयेद्देवीं परिवारसमन्विताम् ।
विविधैरुपचारैश्च यथाविभवविस्तरैः ॥ १३ ॥
इच्छन्देव्याः परां प्रीतिं सद्भक्त्या प्रयतो नरः ।
न पुनर्जननाशङ्का विद्यते मुनिसत्तम ॥ १४ ॥
बिल्वपत्रं महादेव्यै यो दद्याद्भक्तिभावतः ।
स साक्षाच्छंकरो ज्ञेयः सर्वलोकेश्वरेश्वरः ॥ १५ ॥
त्रिपत्रं बिल्वपत्रं तु ब्रह्मविष्णुशिवात्मकम् ।
यदात्मकमिदं सर्वं जगत्स्थावरजङ्गमम् ॥ १६ ॥
तद्ददाति च यो देव्यै पूर्णायै मुनिसत्तम ।
सम्पूर्णजगतो दानफलं सम्प्राप्नुयान्नरः ॥ १७ ॥
सम्पूर्णकामो भूपृष्ठे विहरेन्मानवोत्तमः ।
तस्य जन्म च सम्पूर्णं न पुनर्जायते क्वचित् ॥ १८ ॥
तत्र यो भक्तिभावेन भस्माचलमयं शिवम् ।
पूजयेद्धस्मलिप्ताङ्गो बिल्वपत्रैर्महामते ।
स याति परमं मोक्षं भुक्त्वा भोगं मनोरथम् ॥ १९ ॥
रुद्राक्षं बिभृयान्नित्यं शैवः शाक्तोऽथ वैष्णवः ।
युक्तास्तेन महापुण्यं कृत्वा कर्म समश्नुते ॥ २० ॥
रुद्राक्षधारी सम्पूज्य रुद्रं संहारकारकम् ।
रुद्रत्वं समवाप्नोति क्षेत्रेऽस्मिन्नात्र संशयः ॥ २१ ॥
अमायां वा चतुर्दश्यामष्टम्यां वा दिनक्षये ।
नवम्यां रजनीयोगे योजयेद्भैरवीमनुम् ॥ २२ ॥
क्षेत्रेऽस्मिन्प्रयतो भूत्वा निर्भयः साहसं वहन् ।
तस्य साक्षाद्भगवती प्रत्यक्षं जायते ध्रुवम् ॥ २३ ॥
आत्मसंरक्षणार्थाय मन्त्रसंसिद्धयेऽपि च ।
प्रपठेत्कवचं देव्यास्ततो भीतिर्न जायते ॥ २४ ॥
तस्मात्पूर्व विधायैवं रक्षां सावहितो नरः ।
प्रजपेत्स्वेष्टमन्त्रस्तु निर्भीतो मुनिसत्तम ॥ २५ ॥
॥ नारद उवाच ॥
कवचं कीदृशं देव्या महाभयनिवर्तकम् ।
कामाख्यायास्तु तद्ब्रूहि साम्प्रतं मे महेश्वर ॥ २६ ॥
॥ श्रीमहादेव उवाच ॥
शृणुष्व परमं गुह्यं महाभयनिवर्तकम् ।
कामाख्यायाः सुरश्रेष्ठ कवचं सर्वमङ्गलम् ॥ २७ ॥
यस्य स्मरणमात्रेण योगिनीडाकिनीगणाः ।
राक्षस्यो विघ्नकारिण्यो याश्चान्या विघ्नकारिकाः ॥ २८ ॥
क्षुत्पिपासा तथा निद्रा तथान्ये ये च विघ्नदाः ।
दूरादपि पलायन्ते कवचस्य प्रसादतः ॥ २९ ॥
निर्भयो जायते मर्त्यस्तेजस्वी भैरवोपमः ।
समासक्तमनाश्चापि जपहोमादिकर्मसु ।
भवेच्च मन्त्रतन्त्राणां निर्विघ्नेन सुसिद्धये ॥ ३० ॥
॥ अथ कवचम् ॥
ॐ प्राच्यां रक्षतु मे तारा कामरूपनिवासिनी ।
आग्नेय्यां षोडशी पातु याम्यां धूमावती स्वयम् ॥ ३१ ॥
नैर्ऋत्यां भैरवी पातु वारुण्यां भुवनेश्वरी ।
वायव्यां सततं पातु छिन्नमस्ता महेश्वरी ॥ ३२ ॥
कौबेर्यां पातु मे देवी श्रीविद्या बगलामुखी ।
ऐशान्यां पातु मे नित्यं महात्रिपुरसुन्दरी ॥ ३३ ॥
ऊर्ध्वं रक्षतु मे विद्या मातङ्गी पीठवासिनी ।
सर्वतः पातु मे नित्यं कामाख्या कालिका स्वयम् ॥ ३४ ॥
ब्रह्मरूपा महाविद्या सर्वविद्यामयी स्वयम् ।
शीर्षे रक्षतु मे दुर्गा भालं श्रीभवगेहिनी ॥ ३५ ॥
त्रिपुरा भ्रूयुगे पातु शर्वाणी पातु नासिकाम् ।
चक्षुषी चण्डिका पातु श्रोत्रे नीलसरस्वती ॥ ३६ ॥
मुखं सौम्यमुखी पातु ग्रीवां रक्षतु पार्वती ।
जिह्वां रक्षतु मे देवी जिह्वाललनभीषणा ॥ ३७ ॥
वाग्देवी वदनं पातु वक्षः पातु महेश्वरी ।
बाहू महाभुजा पातु कराङ्गुलीः सुरेश्वरी ॥ ३८ ॥
पृष्ठतः पातु भीमास्या कट्यां देवी दिगम्बरी ।
उदरं पातु मे नित्यं महाविद्या महोदरी ॥ ३९ ॥
उग्रतारा महादेवी जङ्घोरू परिरक्षतु ।
गुदं मुष्कं च मेढ्रं च नाभिं च सुरसुन्दरी ॥ ४० ॥
पादाङ्गुलीः सदा पातु भवानी त्रिदशेश्वरी ।
रक्तमांसास्थिमज्जादीन्यातु देवी शवासना ॥ ४१ ॥
महाभयेषु घोरेषु महाभयनिवारिणी ।
पातु देवी महामाया कामाख्या पीठवासिनी ॥ ४२ ॥
भस्माचलगता दिव्यसिंहासनकृताश्रया ।
पातु श्रीकालिकादेवी सर्वोत्पातेषु सर्वदा ॥ ४३ ॥
रक्षाहीनं तु यत्स्थानं कवचेनापि वर्जितम् ।
तत्सर्वं सर्वदा पातु सर्वरक्षणकारिणी ॥ ४४ ॥
॥ फलश्रुति ॥
इदं तु परमं गुह्यं कवचं मुनिसत्तम ।
कामाख्या या मयोक्तं ते सर्वरक्षाकरं परम् ॥ ४५ ॥
अनेन कृत्वा रक्षां तु निर्भयः साधको भवेत् ।
न तं स्पृशेद्भयं घोरं मन्त्रसिद्धिविरोधकम् ॥ ४६ ॥
जायते च मनःसिद्धिर्निर्विघ्नेन महामते ।
इदं यो धारयेत्कण्ठे बाहौ वा कवचं महत् ॥ ४७ ॥
अव्याहताज्ञः स भवेत्सर्वविद्याविशारदः ।
सर्वत्र लभते सौख्यं मङ्गलं तु दिने दिने ॥ ४८ ॥
यः पठेत्प्रयतो भूत्वा कवचं चेदमद्भुतम् ।
स देव्याः पदवीं याति सत्यं सत्यं न संशयः ॥ ४९ ॥
॥ इति श्रीमहाभागवते देवीपुराणे श्रीमहादेव-नारद संवादे श्रीमहाकामाख्या कवचम् ॥

See Also :- कामाख्या-कवच